Uitgever: Uitgeverij de Kring
Tot op zekere hoogte laat Vrachtbrief van Miriam Guensberg zich lezen als een schelmenroman, al is de man die de hoofdrol speelt – Tony Kowalski, of heet hij nou Myron Kaminski? – veel meer dan zomaar een schelm.
Na een lang en bewogen leven heeft deze Tony/Myron zijn chroniqueur, zijn uitwerker van “ingesproken bekentenissen”, Roza Renard, opdracht gegeven overal in Europa een klassieke auto te gaan afleveren bij personen die een link vormen met zijn verleden, meest kinderen dan wel kleinkinderen van vrouwen met wie hij voor kortere of langere tijd een relatie had. Wat een en ander een pikant en daardoor schelms accent geeft, is het feit dat Tony/Myron een priester was… En er moeten wél zes prachtige auto’s worden bezorgd!
Iedere keer dat Tony/Myron Roza ontbiedt voor de volgend opdracht en zij een vrachtbrief mee krijgt, wordt er weer een tip van de sluier over zijn verleden gelicht. Daarover wil ik hier eigenlijk zo min mogelijk vertellen, want Guensberg heeft heel knap geleidelijk al die verschillende draden aan elkaar geknoopt. Op deze plek krijgt u van mij alleen de meest elementaire informatie. Het gaat om een man. Hij was een priester en aalmoezenier. Hij werd geboren in Polen. Hij had een Joodse vriend. En op enig moment in zijn leven ging hij klassieke auto’s verzamelen. Maar niet zomaar klassieke auto’s, alle vormen voor Tony/Myron de belichaming van een specifieke relatie, dragen de geur van één bepaalde tijd in zijn leven. Zij zijn zoveel als zijn “gestolde emoties.”
Vrachtbrief speelt gedeeltelijk in de Tweede Wereldoorlog en ja, ook de moord op de Joden komt kortstondig maar diep naargeestig aan de orde. Dit boek zou echter tekort worden gedaan om het om die reden niet op te nemen in onze shortlist.
Wie zich niet laat weerhouden door dit ene spoor maakt kennis met een ouderwetse charmeur, een liefhebber van het fenomeen vrouw, die misschien bandeloos lijkt, maar uiteindelijk op zijn eigen manier behoorlijk principieel is.
En natuurlijk wordt ook het raadsel van zijn naam uiteindelijk uit de doeken gedaan.
Shirah Lachman
