Voor sommige mensen ontwikkelt De Liefde zich tot een val waar zij niet uit kunnen of willen ontsnappen. Zo ook in Het leven speelt met mij. Langzaam geeft David Grossman steeds meer prijs van de motieven die de levens van vijf mensen hebben bepaald.
Vera werd verliefd op een man die niet eens haar keuze had horen zijn, want zij is Hongaars-Joods, hij, Miloš, een Serviër. En hun ingetogen, maar allesverterende liefde brengt Vera tot beslissingen die voor haarzelf én voor hun dochtertje Nina grote gevolgen zullen hebben. Miloš is dan al dood. Nina is al een tiener als zij, herenigd met moeder, vanuit het voormalige Joegoslavië op alija gaat naar Israël.
Voor moeder gloort in de kibboets een nieuwe relatie met Toevja, minder intens, maar uiteindelijk zeer bevredigend. Diens zoon Rafaël valt echter als een blok voor Nina, hetgeen hem en hun dochter Gili de rest van hun leven danig parten zal spelen, want Nina is niet in staat zich aan iemand te binden. Gili uiteindelijk, heeft gekozen voor een bestendige relatie, maar bevindt zich nu op een kruispunt: is dit echt wat zij wil?
Hechten, afstoten, verzwijgen, om na vele jaren toch te gaan spreken … in dit geval is de tweede- en derde-generatieproblematiek het gevolg van de trauma’s die Vera en Nina opliepen in het Joegoslavië van Tito. Vera maakt een keuze die haar doet belanden in een van zijn opvoedingskampen; het lot van Nina lijkt geregeld, maar is vele jaren ongewis.
En dan gaan Vera, Nina, Rafaël en Gili naar het voormalige Joegoslavië. Rafaël en Gili willen een documentaire maken over het leven dat Vera achter zich liet liggen. En misschien, misschien biedt die reis hun allen de gelegenheid om alle puzzelstukjes van hun leven in elkaar te passen.\
Voor deze roman baseerde David Grossman zich op het levensverhaal van Eva Panić Nahir. “Ze wilde dat ik haar verhaal schreef en ook het verhaal van haar dochter, Tania Wages. (…) Beide vrouwen waren ruimhartig genoeg om me de volledige vrijheid te geven het verhaal te vertellen, maar ook mijn fantasie de vrije loop te laten en het me voor te stellen zoals het nooit was geweest.”
Vertaling: Ruben Verhasselt
Uitgeverij: Cossee
